Arif Damar 

BÜYÜK HÜNER 
İnsanları sevmek kolay değil, 
bir hürriyet bu 
çetindir memleketimde. 
Ben ille varım dersen 
bir gün pusuya düersen, 
insanları sevmek 
büyük hüner. 
Bu dünyada yaşadığın şu kadar yıl, 
gerçekten, güzellikten, yiğitlikten 
payına düşeni alabilmişsen, 
vermişsen payına düşeni 
gerçek için, güzellik için, 
korkusuz direnirsin. 
Bilirsin, 
bir kere korku düşerse adamın içine, 
bir kere koparsa sevdiklerinden, 
mümkünü yok 
gitti gider. 
Söner gözlerinde güzelim ışık 
kararır, çirkinleşir yüzü 
önceleri utanır belki 
sonra vızgelir 
umurumda olmaz dünya. 
İnsanları sevmek büyük hüner 
insanlarla beraber. 

Arif Damar

GİTME KAL
Nice nice acıları aklına getir
Bunca yoksulluğu aklına getir
Gözyaşlarını aklına getir
"GİTME KAL" var yok dinlemez bir çocuk isteğidir
Gitme aklına getir
Kıraç mı kıraç toprakların üstüne
Güneler açar yağmurlar kesilince
Çırılçıplak kayada yeşerir incir ağacı
Dağların kuytusunda bir uslu çiçek
Dağıtır mavisini kendi kendine
Gitme beraberlik içinde
Nasıl sevinirdik aklına getir
Her şeyi her şeyi aklına getir
Gece yarılarını aklına getir
Söylediklerini aklına getir
Sinsi yağmurlar yağıyordu
Soğuktu
Yaktığımız ateşi aklına getir
Nelerden geçiyorsun aklına getir
Gitme dünyamızın her yerinde
Yorgun eller gülleri derleyince
Ellerin sevincini aklına getir
Güllerin sevincini aklına getir
Ne'çok severdik seni aklına getir

Arif Damar

SAAT SEKİZİ GEÇ VURDU
Kime ne desem
Boyuna kendimi dinliyordum eski yağmurları dinliyordum
Düşünmeden biliyordum deniz ılıdı
Dökülen çelik katı
Yürüyenler yan yana
Yüzümü günete dinlendirsem
Dağın dağ olduğunu bilsem ovanın ova ağacın ağaç
Kurtulurdum
Çok köprülü sular gibi git git bitmedi
Boyuna kendimi dinliyordum eski yağmurları dinliyordum
Saat sekizi geç vurdu
Giden gitmiş hüznü ayaklandırmak boşuna
Düşünmeden biliyordum

Arif Damar
 

SAKSI
Elimdi demin
Küçük bir saksı vardı
Boş bir saksı
Nasıl ağırmış meğer
Nasıl kolum ağrıyor
Boş
Bomboş
Çiçeksiz bir saksı
Arif Damar