Ahmet Muhip Dranas 

AYAKLAR 
Ölmüş o, ayrı düşmüş sürüden, 
ayakları dışarda örtüden. 
Ölmüş herkes gibi ölen insan, 
Yalnız ayaklar kalmış yaşayan. 
Ardından ölüme düşen başın 
İki kardeş bakakalmış şaşkın. 
Der ki, bu ayakları görenler, 
Başım değilmiş düşünen meğer. 
Ayaklarım, az gide uz gide, 
Ayaklarım, ümitler peşinde! 
Yolcu ölmüş; ite ayaklar hür! 
Yolcu ölmüş; ayaklar düşünür... 
Ahmet Muhip Dranas

BÜYÜK OLSUN
Ben büyük şarkıları severim; büyük olsun.,
Deniz gibi, gökyüzü gibi her ey ve mahzun.
Seviyorsam seni aşk ölümsüzdür gönlümce,
Aşıksam kadınım değil tanrıçasın, ece.
Denizler yolculuğa çağırır durur da beni
Gitmem düşünerek geri döneceğim günü.
Ben büyük rüzgarları severim; büyük osun
Aşkım da, özlemim de hepsi, her şey ve mahzun.
İnsan bir yanınca Kerem misali yanmalı,
Uykudan bile mahşer gününde uyanmalı.
Ahmet Muhip Dranas