Ahmet Kutsi Tecer 

KIR UYKUSU 
Ne hoştur kırlarda yazın uyumak! 
Bulutlar ufukta beyaz bir yumak, 
Ağaçlar bir derin hulyaya varmış, 
Saçında yepyeni teller ağarmış. 
Baş yorgun, yaslanır yeşil otlara, 
Göz dalgın, uzanır ta bulutlara. 
Öğleyin bu uyku bir aralıktır, 
Saf hava bir kanat gibi ılıktır. 
zaman gönülde ne varsa diner, 
Yüzlere tülümsü bir buğu iner. 
Erirken sıcakta yaz kokuları, 
Ne hoştur, ne hoştur kır uykuları! 
Ahmet Kutsi Tecer

BİR TOPRAK İŞÇİSİNE
Sen omuzunda yorgan, elinde torban,
Sen mevsim işçisi, büyük gezginci,,
doğduğundan beri sen, anan, baban,
Orakçı, çapacı, ırgat, ekinci,
Sen, anan ve baban... Siz topraksızlar,
Sizi ben tanırım uzun yollardan.
Size en yığın yığın büyük yalnızlar,
Sizi de yaratmış bizi yaradan.
Ekip biçtiğiniz toprak sizindir,
Sizindir zorluğu, derdi, mihneti.
Sizin çektiğiniz derde dar gelir,
Tanrının ambarı olsa cenneti.
Ve cennet, dünyanın kurulduğundan
Beridir Tanrı'nın düşüncesidir.
Sen sabrını yere çaldığın zaman
Bu güzel hulyadan Tanrı ürperir.
Siz ey yığın yığın büyük yalnızlar,
Sizi de yaratmış bizi yaradan.
Ey mevsim işçisi, ey topraksızlar,
Sizin toprağınız size bu vatan.

Ahmet Kutsi Tecer